Σταύρος Τορνές (1932-1988)

Η Καρκαλού είναι ένα φιλμ πάνω στην αληθοφάνεια. 'Ενας κάποιος άνθρωπος αλλά ώριμος, μ’ ένα άμεσο υπαρξιακό παρόν ακραία περιορισμένο, είναι αποκλεισμένος από το μέλλον. Αλλά και το παρελθόν δεν είναι πια μια αστείρευτη πηγή τρυφερών αναμνήσεων. Χωρίς πικρία ψάχνει να παίξει το τελευταίο χαρτί. Μπάζει στο παιχνίδι τον ακροατή, καταστάσεις του δημιουργεί, μέσα σ' ένα κλίμα προσποίησης διάφορες καταστάσεις με αληθοφάνεια. Αλλά και οι σχέσεις ανάμεσα στους δύο έχουν χαρακτήρα προσποίησης. Ο νεαρός, ένας οποιοσδήποτε οδηγός ταξί που μεταφέρει ό,τι βρίσκει μπροστά του, μπαίνει στο παιχνίδι χωρίς επιφυλάξεις και τα καταφέρνει να ζωντανέψει μερικές στιγμές από το παρελθόν του άλλου. Tαυτίζεται με τις καταστάσεις και τα πρόσωπα. Αλλά με το να ταυτιστεί χάνει την ικανότητα να δώσει συνέχεια στο παιχνίδι. Το παιχνίδι σταματάει εκεί, γιατί είναι περιορισμένο, όπως και το παρόν του τύπου. Είναι ένα φιλμ πάνω στο θάνατο; Κι αυτό, αλλά κι ένα φιλμ πάνω στην δημιουργικότητα παιγμένη σαν τελευταίο χαρτί. Μια φορά παίρνοντας φόρμα η δημιουργικότητα πεθαίνει, όχι γιατί δεν έχει τίποτ' άλλο να πει, αλλά εντελώς ξαφνικά, έτσι, σαν έκπληξη, ίσως όπως ο ίδιος ο Θάνατος. Ναι το χαρτί Καρκαλού μπλοφάρει. Αλλά με την αληθοφάνεια ανακτάει την τρέλα και τον ιδεαλισμό.

Σταύρος Τορνές